Prolog

Sekundy, minuty, godziny mijały, a moje nogi zaprowadziły mnie na most. Wokół mnie panowała już ciemność. Usiadłam przy barierce i otworzyłam torbę, poszukując swojego, małego skarba. Otworzyłam kosmetyczkę i wzięłam do rąk błyszczący przedmiot. Moje oczy wypełniły się łzami. Tym razem ich nie zatrzymywałam. Pozwoliłam im spływać po moich policzkach. Gorzkie łzy spadały na moje dłonie.
-Za to, że nie jestem idealna – szepnęłam i przyłożyłam przedmiot do skóry, powodując pierwszą ranę- Za to, że mnie nie kochasz- powtórzyłam czynność-Za to, że mnie nie chcesz- kolejna kreska- Za to, że jestem dla ciebie nikim- kolejna- Za to, że w ogóle miało mnie nie być .- krztusiłam się wręcz swoimi łzami- Za śmierć- szepnęłam i mocno przycisnęłam żyletkę do skóry, powodując najgłębszą ranę. Rzuciłam przedmiot na ziemię i podkuliłam nogi do klatki piersiowej. W ciszy obserwowałam jak z ran wypływa coraz więcej czerwonej cieczy.
**********************************
No to mamy już prolog ;). Co o nim myślicie? Jak można było zauważyć, to zaczynam nowe opowiadanie pt :  " Espoir" . Mam nadzieję, że kogoś zaciekawi ;)